Sağlık Ne Güzel!

Depik'ti karşımdaki. Yine bir Beşiktaş - Galatasaray maçında takımı gibi deplasmana gelmişti. Elinde bir market poşeti ve içinde de yaşam iksiri "kefir"le şereflendirmişti malikanemizi. "Rakı iyidir" dedim. Kefir ne alaka. Çok yorgunum be dostum dedi. Son yazdığı yazı ve onun akabinde yaşadıkları içsel derinliklerinde daha da derin yaralar açmışa benziyordu. Zaten yaralıydı yıllardır. "Çok servdim be abi." dedi...

"Zebzeler ve sağlıklı olmak. (Bir kefirle olucak iş değil)"

Kefiri açtık, bikaç duble içti önce. Ayıp ettik be dedi. Yıllardır giderek zirveye doğru tırmandırdığım blog yazarlığımı iki duble rakıya kurban ettim dedi. "halbuki ne heyecanlarla başlamıştık." Birden "delimezar"ın elinde bir topuz gibi sallayarak fırlattığı gamepad*'in sol arka beyin lobuna çarpmasıyla sarsıldı. Kapanmamış bir hesap vardı geçen haftadan kalan. Delimezar o meşhur inadıyla oturttu onu her zaman ki koltuğuna. Ayaklarını sehpanın üzerine üzerine dayayarak oyuna bir hevesle sarıldı "dep"**. Tam da "sahte miydi o iç çekişlerin" dediğim anda birden ağlamaya başladı. "Ne oldu olm. Herkes dertli be yapma ama böyle" diyecek oldum ki. "Abi görmedin mi ne yazmışlar yazımın altına." dedi. Hangisinden bahsettiğini anlamıştım. Asil duruşundan ve onu kaybede yazmasından bahsediyordu. (Sehpaya dayadığı ayakları adeta o asil duruşu tamamlıyordu.) "Yapma be çocuk" dedim. Okuyup coşarken oh ne ala, ondan sonra yok asil duruşmuş...

Ve aradan saatler geçmiş, onun moralini ne benim teselli çalışmalarım ne de delimezarın gol üstüne gol yemeleri yerine getirebilmişti. Saat 21:27 gibi birden irkildik. Birbirimize baktık. Artık yapabileceğimiz depiğin üstün teletext*** bilgisiyle maçın skorunu öğrenmesinden fazlası değildi. BJK: 1 - GS: 1...

*joypad olarak da anılan oyun gereci.

**durum değişkeni olarak depik.

***Babalar için teknoloji konusundaki master degre